انجمن شاعران طالقان

کلامِ تنهایی

مقیم گشته دلم در مقام تنهایی

وناتمامِ تمامم، تمامِ تنهایی

درون دفترِ شعرم غزل شد اشک آلود

ردیف می شود اینجا کلامِ تنهایی

چو پینه دوزِ کهنسالِ دیده کم نورم

که وصله ها زده بر التیامِ تنهایی

منم که بامنِ خودگویم این سخن هرشب

"سلام جامِ مقدس، سلامِ تنهایی"

فروغ ماه گوارای بزم مستان باد

ستاره ای ندرخشیده بامِ تنهایی

سکوت می کنم اما سکوتِ درد آلود

قسم به بغض گلویم، به شامِ تنهایی

#فرشید_فلاحی    

سهم  بهار ها

زیباترین غزل شده سهم بهارها
می ماند این ترانه تو را یادگارها

پرمی دهد شکوفه پیامی شبیه گل
صبح بهارسمتِ تودرانتشارها

عید آمدست خانه تکانی نکرده ای؟
بیرون کنید زحمت گرد وغبارها

ای آشنا مواظب اردیبهشت باش
بایک سبدشقایق و بوس وکنارها

می بینم از کنارهمین شیشه ها هنوز
درکوچه باغ، خنده ی بی اختیارها

پر می زنندبلبل شیدا ومرغ عشق
در لابلای شاخه ی سرو وچنارها

فردا تمام دشت پرازشعرناصح است
گاهی میان فرصت گشت وگذارها

#ناصر_باریکانی   (ناصح)

    تنها

زُل می زند،پُشتِ سکوتش نقطه چین ، تنهاست ؛تنها
مجموعه ای از شعر هایِ خوش نشین، تنهاست؛تنها

نصف النهار ِهر نگاهش رو به قطبِ آرزوها
یخ می زند چون بی جهت، رویِ زمین تنهاست؛تنها

ثبتِ حقایق می کند، گاهی، ولی این عکس ها تلخند
قابِ دو چشمی که به قلبِ دوربین تنهاست؛تنها

هِی قهوه می نوشد اثر از فالِ خوب اما نمی بیند
در حالِ او تأثیرِ گُنگِ کافئین تنهاست،تنها

تبعیدیِ عشق است‌ و در اعماقِ تفکیکی غریبانه ‌‌
چون تکه ای جامانده از یک جورچین تنهاست؛تنها

یک قلب خالی مانده و یک ذهن خالی تر به دنبالش
دردِ و خیالاتش میانِ آن و این تنهاست، تنها

بحرانِ احساس است تنهایی که تصویرش نفسگیر است
انگار یک کودک کفِ میدان مین تنهاست ؛ تنها

هر لحظه را دلواپسِ آوارِ تقدیر است و جان کنده
چون ماهی قرمز که بین  هفت سین تنهاست؛ تنها

# ارسا اجلالی

دل پر شکسته
شبی که خواب تو رادیده ام خیالی نیست
مرا به هیچ گرفتی ولی ملالی نیست
نشسته ام که ببینم خطای فکرم را
هنوزگیجم و غوغای حس و حالی نیست
سرم به سینه ی دیوار خورده می دانید؟!
به خوب بودنِ حالِ من احتمالی  نیست
مرا به حال خودم یک دقیقه بگذارید
خیال می کنم این خواهش محالی نیست
من ازتصور تقلید کور بیزارم
که این عقیده به هم سنگی سفالی نیست
بیا به چشمه ی سرشار عشق بر گردیم
چرا که آب حیاتی به این زلالی نیست
دلش هوای پریدن گرفته ناصح باز
ولی برای دل پرشکسته بالی نیست
#ناصر_باریکانی   (‌ناصح)

همیشه پیش خودم گفته ام که حسی هست
اگر چه روی لبت من خطاب هم نشدم

نشد که باشی و باشم نشد ببینمت و
برای  فرصت عشق انتخاب هم نشدم

میان دفتر دل حاضری همیشه  و من
زن غیابی یک عکس و قاب هم نشدم

درون شهر شدم کوچه گرد شعر فروش
ولی  به نرخ زمانه حباب هم نشدم

ببین که واژه ناکام شکل حال من است
که از لب تو لبالب به خواب هم نشدم

زمانه گفت عوض شو به قالبی تازه
شنید گوش ولی من مجاب هم نشدم

تو هی عوض شدی و من ولی شبیه خودم
به قلب مثل کویرت سراب هم نشدم

مسیر ناشر مهرت ورود ممنوع است
برای عرضه ی  قلب «انقلاب» هم نشدم

دریغ و درد که در پوشش نمایشگاه
برای لمس حضورت کتاب هم نشدم

رسید نوبت من آخر صف  دیدار
ولی به دست تو من آسیاب هم نشدم

#ارسا_اجلالی
#شعر
#نمایشگاه_کتاب
#کتاب

شعربی دروغ شعر بی نقاب

شعرت نمی آید؛ من این را خوب ؛می فهمم
ساکن شدی در ساعت سرکوب ؛می فهمم

گاهی دلت را درز میگیری و  گاهی هم
صدها بُرش بر قلب پر آشوب؛ می فهمم

معجون افکاری که در ذهن تو می پیچد
سودی ندارد ؛چرخه ی معیوب ؛می فهمم

انگیزه افتاده به سرداب  پریشانی
خودکار بی رنگ و ورق مرطوب ؛می فهمم

تلخ است اوقاتت از این رسمِ درویی ها
وقتی نمانده خنده ای مرغوب ؛می فهمم

از بی دروغ و بی نقاب شعر مأیوسی
جایی که مس هم گشته زرین کوب ؛می فهمم

دوران بی پروایی و گستاخی و نفرت
حرفی ندارد با تویِ محجوب؛ می فهمم

ابراز میمیرد اگر چه حرف بسیار است
وقتی شعوری میشود مضروب ، می فهمم

گفتم تمام شعر را تا من بگویم باز
حال ِ تو را ای تا ابد محبوب! می فهمم

#ارسا_اجلالی

‍

 از شرار دوریت سوزان شدم
در کویر غربتم عطشان شدم

باد سرد بیکسی بر دل وزید
چون درخت بید در طوفان شدم

قطره های غم ز چشمم میچکد
از هجوم قطره ها، باران شدم

بی تو روز من نبیند رنگ خوش
در حصار سایه ها پنهان شدم

شب کشیده روی ماهش میله ای
غصه دار ماه در زندان شدم

بیقرار و ناشکیبم روز و شب
مبتلای درد بی درمان شدم

#مریم_حاج_علیان

دعای دستانم

تو ای دعای شبم در میان حاجت ها
بیا روا بشود در تو استجابت ها

تویی که تازه ترین اتفاق هرروزی
در این کسالت وتکرار سرد عادت ها

تمام ثانیه ها بی تو تلخ می گذرد
حضورِ مهرِتو تکثیری از حلاوت ها

برای اینکه بیابم به قلب تو راهی
خزیده در سر من موجی از ت ها

غزل بساز و ببخشا به مهربانی خویش
به فقرِ شاعری ام سکه ی مهارت ها

تو منحصر به خودی،مثل ماه،بی مانند
میان جامعه ای غرقِ در شباهت ها

بُود که سوی نگاهم نظر کنی گاهی
که قطره ای زتو دریایی از سخاوتها

#رؤیا_میثاقی

خلوت گزیدگان

ماییم و اشک دیده و سودای عشق یار
وز بارگاه بخشش جرمش امیدوار
 
پوشیده نیست زیور مهر از لقای دوست
روز الست لطف مزیدش شد آشکار

گر رهروی به ملک یقین در طریق عشق
پاینده باش که کار جهان نیست پایدار
 
باید که در طریق طلب جمله جان شوی
تا جان به پای دلبر جانان کنی نثار

گر سقف آستان جهانی شود خراب
ما را غم فراق نگار است و درد یار

مجلس به بزم عشرت مستانه می رود
از فیض جام و ساقی گلفام و گلعذار

ساقی به تیر غمزه مزن بر دل سبو
ساغر به لطف باده بگردان و می بیار

کامم رواست از اثر صوت بلبلی
میخواند دوش نغمه ی شیرین شهریار

جز بذر دوستی که دهد بار آشتی
در کشتزار خاطره بذر ی دگر مکار
 
از آستان رحمتش این مژده ام رسید
خلوت گزیدگان ماه صیامند رستگار
 
ورد سحر شفاست براری ز کف مده
غیرت ببر ز همت پاکان روزه دار

#امان_الله_آقابراری

مثل نور

بعضی اگرچه طعنه ی انکار می زنند
مارا میان باغ خدا  جار می زنند

باید پرید و رفت که درخاکدان شهر
این کرکسان به چشم تومنقارمی زنند

اینجا کسی به فکر کسی نیست بی دلیل
حرف دروغ ومسخره بسیارمی زنند

بی معنی است صحبتی از ارزش خرد
جایی که چوب کفر به افکارمی زنند

دنیاکمان وچرخ زه وروزگار تیر
با دست هم به دیده ی بیدار می زنند

برخیز مثل نور که درسایه ی سحر
یک کهکشان ستاره ی نو دار می زنند

#ناصر_باریکانی (ناصح)

ای مثلِ خزان زرد،کسی منتظرت نیست
محبوبه ی شبگرد،کسی منتظرت نیست

تنها شده در شهرِ شلوغِ تُهی از عشق
در کوچه ی بی درد، کسی منتظرت نیست

آواره یِ نفرینکده ی عمری و اینجا
در قامتِ یک مرد کسی منتظرت نیست

با شیب تنت پله عمرت به فراز است
در پیریِ پاگَرد، کسی منتظرت نیست

تاراج شده هم دل و هم جسم و روانت
بازنده ی این نرد! کسی منتظرت نیست

با رَم شدن اینهمه حیوان صفتِ رذل
از خود شده ای طرد، کسی منتظرت نیست

هرچند که بازار تو گرم است ولی باز
جز یک زن دلسرد،کسی منتظرت نیست

این ظلم زمان بود و زمین بستر آن شد
از فاجعه برگرد،کسی منتظرت نیست

#ارسا- اجلالی